Í morgun var ég að fletta Fréttablaðinu eins og ég geri iðulega á morgnana, enda ágætis blað og ókeypis. Þegar ég kom á blaðsíðu 15 rak ég augun í stóra auglýsingu frá Landsvirkjun. Yfirskriftin var Ferðamenn velkomnir. Svona hljóðaði hún:
°Virkjunarsvæði eru kjörin fyrir ferðamennsku og útivist.
°Ímynd Íslands er hreint land og náttúrulegt. Umhverfisvæn og sjálfbær orkuvinnsla er einn af hornsteinum þeirrar ímyndar.
Á eftir þessum punktum komu svo myndir af ýmsum virkjunum hér á landi og undir þeim textar þar sem menn voru hvattir til að koma og skoða. M.a. var mynd af Kárahnjúkasvæðinu og undir henni stóð:
Kynnist Kárahnjúkaframkvæmdunum og náttúrunni norðan Vatnajökuls.
Sumarið er bráðum búið og ég er ekki búin að fara í eina einustu útilegu. Það er bara ekkert skemmtilegt búið að gerast í sumar. Mig langar svo að gera eitthvað sumarlegt. En nei, ég má ekki fara út.........
Næstu helgi ætla ég í útilegu. Þó að enginn vilji koma með mér og ég þurfi að labba á staðinn með tjaldið og allt.
Síðustu tveir dagarnir í lífi mínu eru búnir að vera mjög viðburðarríkir.
Á miðvikudagsmorguninn vaknaði ég að hress og kát að venju til að fara í vinnuna. En hressleikinn entist ekki lengi því stuttu síðar komst ég að því að um nóttina hafði stóratáin mín á vinstri fæti stækkað um helming alveg að ástæðulausu og ég komst ekki í skóinn minn af þeim sökum án þess að finna til mikils sársauka. En ég lét mig samt hafa það og hoppaði á hægri fæti út í Vesturbæjarskóla þangað til ég var orðin dulítið þreytt í honum. Þá brá ég á það ráð að fara úr vinstri skónum og labba á sokknum það sem eftir var leiðarinnar.
Svona leið dagurinn í mikilli eymd þar sem ég haltraði um hin ýmsu blómabeð og reytti arfa. Svo var mér alveg skíííít kalt, þó að það væri ekkert svo kalt en skýringin á því kom stuttu seinna þegar ég fór heim í hádegishléinu. Þá komst ég að þeirri niðurstöðu að ég væri með hita, og ákvað að vera heima eftir hádegi svo að ég yrði ekki meira veik. En þar varð mér ekki að ósk minni, því núna sit ég við tölvuna með frekar mikinn hita, hálsbólgu og beinverki. Það eina sem hefur lagast er táin mín, hún hefur nú minnkað niður í eðlilega stærð. Nú er það stóra táin á hægri fæti sem er að bögga mig vegna þess að ég rak hana í í gær............
Ég var að fá bréf frá Helgu sem er í Þýskalandi og er búin að vera þar alveg óóótrúúúlega lengi. Samt er hún bara búin að vera þar í tvær vikur eða eitthvað. Takk fyrir bréfið Helga!
Átrúnaðargoðið mitt, Nelson Mandela, er kannski að fara að koma til Íslands. Ef ég væri hann myndi ég ekkert vera að koma hingað þar sem Íslendingar studdu stríðið (eða þ.e.a.s. Davíð og Halldór). En samt, ágætt að fá hann í heimsókn.
Nú er Jónsmessa liðin og dagurinn fer að styttast á ný. Björtustu nótt ársins eyddi ég í sumarbústað við Meðalfellsvatn með Siggu og mömmu hennar. Það var mjög gaman. Svo hittum við einnig Guðrúnu Sóleyju. Og um kvöldið rerum við út á vatnið í kvöldsólinni, mjög hugguleg stemmning.
Nú þarf ég að fara að vökva garðinn.
Lag dagsins:
Bohemian rahpsody (kann ekki alveg að skrifa þetta) - Queen
