Eru virkilega ENGIN takmörk yfir því hvað fólk getur verið þröngsýnt, gamaldags og uppfullt af kjaftæði?
Ég gerði þau mistök að líta í Moggann í morgun meðan ég maulaði múslíið mitt. Það las ég tvær fréttir um samræmd próf. Það voru mikil mistök því eftir lestur tveggja greina var ég svo pirruð að ég gat ekki einbeitt mér að læra landafræði. Ég er reyndar aðeins búin að jafna mig, skrifaði nefnilega færslu í morgun sem var uppfull að heift en hún eyddist...kannski sem betur fer.
Í fyrsta lagi, þá finnst mér alveg magnað hversu margir nemendur eru að skila auðu í prófunum sem eru núna í gangi. Við hverju býst fólk líka þegar tekin er ákvörðun sem gengur svona þvert á skoðanir þeirra sem mestra hagsmuna eiga að gæta og svo yndislega auðvelt er jafnframt að sniðganga? Ég vorkenni Námsmatsstofnun ekki neitt, enda er það ekki uppáhaldsstofnunin mín, og fá þau ekki líka borgað hvort sem er eða hvað? Mér finnst bara frábært að íslenskir menntaskólanemendur séu ekki eintóm f r a n s k b r a u ð sem beygja sig undir hvað sem er bara af því það er skilgreint sem lög. Það er nokkuð ljóst að prófin í þetta skiptið eru alveg ónýtur mælikvarði á gæði skóla, múhahahahaha!
Ég sem framhaldsskólanemi hef mikilla hagsmuna að gæta varðandi þetta mál og er eins og þorri framhaldsskólanema og kennara mjögmjögmjög mikið á móti þeim af margvíslegum ástæðum sem ég ætla ekki að reifa hér því þá verður þetta svo löng færsla sem enginn nennir að lesa. Ég ætla bara aðeins að hella úr skálum reiði minnar. Þið ráðið hvort þið eyðið tíma í að lesa þetta eður eigi.
Í gegnum skólagöngu mína hef ég lært að lýðræðisríki grundvallist á umræðum og að þeð þeim sé reynt eftir megni að komast að ásættanlegri niðurstöðu fyrir alla hagsmunaaðila. Við Íslendingar ættum samkvæmt þessu að geta verið heppin því vegna smæðar landsins ættu umræður sem næðu til flestra ekki að vera mikið mál og aðgengi að ráðamönnum þjóðarinnar er mjög gott. T.d. þegar ég var í Kvennó sá ég á hverjum degi hina og þessa þingmenn á leið minni heim úr skólanum. Svona er þetta í fæstum ríkjum. Hins vegar virðast stjórnvöld hér á landi ekki gera sér grein fyrir þessum stóra kosti. Það hefur allavega sýnt sig í þessu máli að ráðamenn hafa látið öll mótmæli sér sem vind um eyrun þjóta eins og hvert annað fuglagarg. Dæmi um þetta: Fyrir svona ári sendi ég frú Þorgerði menntamálaráðherra ekki færri en ÞRJÚ ímeil þar sem ég gerði kurteisislega grein fyrir máli mínu og varpaði fram nokkrum spurningum um samræmdu prófin sem ég taldi mig ekki hafa fengið fullnægjandi svör við. Svo lét ég fylgja greinina sem ég skrifði í Heimasætuna um samræmd próf og bað hana vinsamlega að kíkja á hana. Ég sendi samsvarandi bréf jafnframt ÞRISVAR á tölvupóst aðstoðarmanns hennar og ÞRISVAR á eitthvað plebbanetfang hjá menntamálaráðuneytinu. Aldrei fékk ég svar, ekki neitt. Er frú Þorgerður, aðstoðarmaður hennar og yfirhöfuð allir starfsmenn menntamálaráðuneytisins öll svona svakalega upptekin? Eða get ég túlkað þetta á nokkurn annan hátt en sem svo að þau séu bara að gefa skít í mig og mín sjónarmið? Afhverju ætti ég þá ekki að gefa skít í þeirra andskotans próf?
Svo allt í einu núna eru háskólarað segja ,,jújú auðvitað munum við skoða þessi próf, þetta er sniðugur mælikvarði”, þegar þeir eru hingað til ekkert búnir að gefa út á þetta. Allt í einu núúúna skiptir þetta voða miklu máli, þegar meirihluti framhaldsskólanema skrifar ekkert í prófblöðin sín í góðri trú um að það muni ekki hamla þeim með framtíðarplönin. Runólfur, rektor á Bifröst, ætlar allavega að hafa þau til hliðsjónar og finnst þetta alveg voða sniðugt tæki! Þetta er auðvitað svaka auðvelt tæki fyrir hann, tölur á blaði....
Ef ég væri háskóli þá myndi ég nú frekar vilja fá til mín hugsandi fólk sem beygir sig ekki undir hvaða vitleysu sem er í nafni laganna en ég er hrædd um að háskólar landsins hafi önnur sjónarmið, allavega Bifröst. Enda mun ég aldrei stíga fæti mínum þangað inn, ég hef ekki hugsað mér að planta mér í svo næringarsnauðan jarðveg svo ég noti líkingarmál úr landafræðinni, þar sem skólastjórnendum dettur ekki í hug nein betri aðferð til að meta nemendur inn í skólann en að halda gamaldags og úr sér gengin samræmd próf.....í nútíma heimi tækni og háhraða.
,,Og hvaða betri aðferð ert þú með?“ kynnu einhverjir að spyrja og ég viðurkenni fúslega að hana er ég ekki með á hraðbergi þó ég sé með ýmsar hugmyndir (sem ég ætla ekki að tala um hér því þetta er orðið nógu helvíti langt, ég held að það séu allir hættir að lesa). Enda er ekki mitt hlutverk eingöngu að koma með skothelda lausn bara si svona. Það er algengur misskilningur þegar fólk er að mótmæla núverandi skipulagi að það eigi bara að sjá um að koma með einhverja töfralausn í staðinn. Nei, það er ekki þannig því þarna kemur fyrrnefnt lýðræði inní. Með umræðum og skoðanaskiptum á báða bóga ætti að vera hægt að finna lausn sem fleiri eru sáttir við.
Ég ætla bara rétt að vona að nemendur gefist ekki upp þó verið sé að vega að þeim á þennan hátt. Ég vildi bara segja: látið ekki kúga ykkur. Þó við séum framhaldsskólanemendur þá eru skoðanir okkar alveg jafn gildar og annarra. Í þessu tilfelli ættu þær í raun að hafa meira vægi vegna þess að við erum þau sem þurfum að eyða kröftum í troða í hausinn staðreyndum og skila þeim í prófi til fá fallegar tölur á blað, allt til að þóknast mönnum eins og Runólfi....>:-
Ég er í lærupásu. Tímann hef ég ákveðið að nota í að fletta í gegnum Plötutíðindi og merkja við plötur sem mig langar að eignast, t.d. í jólagjöf.
Mugison - Little triphef reyndar ekkert heyrt í þessum en langar það Megasukk - Hús dattMegas er náttúrulega átrúnaðargoð og félagi Sigur Rós - Takk Anthony and the Johnsons - I Am a bird nowMig langar á tónleikana:( Madonna - Confessions On A DancefloorHef reyndar ekkert heyrt í þessum heldur en það er kominn tími til að eignast Madonnu disk
Svo myndi ég nefna Hjálma með Hjálmum ef pabbi minn hefði ekki gefið mér hann í gær fyrir að sýna góða viðleitni til að feta í framafótspor hans á bókmenntasviðinu :D
Mig langar nú reyndar í fleiri og fullt fullt af gömlum plötum...en þetta er svona það helsta í fljótu bragði.
Og svo má ekki gleyma Rock Angels með Bratzdúkkunum en mig grunar að hann geti verið nokkuð góður, hæfileikaríkir tónlistarmenn þarna á ferð.
....farin að læra!
P.s. Ég keypti miða á náttúruverndartónleikana í dag í stæði (eða sko mamma, ég var upptekin að gera ekki neitt í skólanum >:). Hverjir eru að fara? Endilega Kvittið.....Það verður sko geðveikt. Og ekki gleyma málstaðnum!
Ég á að vera löngu byrjuð á (og reyndar búin með) kjörbókarritgerð um skáldsöguna Rigning í nóvember, sem er mjög góð, en einhverra hluta vegna get ég bara ekki fengið mig til að byrja á henni. Ég held ég sé með ritstíflu eða þá bara búin með ritgerðarkvótann þetta árið. Þess vegna ákvað ég að reyna að hita mig upp hér á blogginu mínu sem mér þykir svo vænt um. Ég hef aldrei verið jafn dugleg að blogga svona lengi í einu. Mér finnst það sniðugt...ég vona að þið hafið jafngaman að því og ég.
Ég er svona að gæla við þá hugmynd að fá mér heilsubótargöngutúr niður í bæ, kaupa mér nýja Hjálma diskinn, koma heim og horfa á úrslitaþátt America’s Next Top Model:D og reyna síðan að byrja á þessu skrambans dóti.
Hmm.....reyndar er ég orðin voða peningalítil, spurning með að láta Hjálmadiskinn bíða svo ég geti skemmt mér eins og planið er í jólafríinu og keypt jólagjafir og svona, oooog....síðast en ekki síst keypt miða á morgun á náttúruverndartónleikana sem eru janúar.
Heyriði pósturinn var að koma rétt í þessu og klukkan er orðin hálf sjö....hvað á það að þýða? Ég fékk samt póst þannig að ég er sátt, glaðning frá Íslandsbanka, brúnkuklút! Og Egill fékk líka einn svoleiðis. Það er nú gaman.
Ég ætla að hætta þessu röfli, ég held að það sé ekki að gera neitt fyrir mig í sambandi við stíflulosun, því miður.
a) maður kláraði allt nestið sitt nema eitt pínulítið epli í fyrra hléinu. b) mann langar mest af öllu í heiminum að fara heima til sín að sofa.
Ég vildi að það væri hvíldarherbergi í framhaldsskólum alveg eins og á leikskólanum. Með stórum, stórum og mjúkum sófum, dúnkoddum, flísteppum, dempaðri lýsingu og ef til vill panflaututónlist. Þetta væri næstefst á forgangslista ef ég væri menntamálaráðherra, beint á eftir afnámi samræmdra prófa.
Sem minnir mig á það. Ég held að samræmdu stúdentsprófin séu á morgun, hinn og hinn. Ég veit ekki hvort einhverjir sem ég þekki eru að fara í þau núna en ég vil bara hvetja alla (líka þá sem fara í þau seinna) að gefa skíííít í þau og skila auðu eða gera eitthvað annað sniðugt. Möguleikarnir eru óendanlegir...látið ljós ykkar skína. Núna fyrir stuttu viðurkenndi námsmatsstofnun að 22% hefðu skilað auðu í stærðfræðiprófinu. Persónulega hefði ég viljað sjá stærra hlutfall en þetta er alveg slatti...bara ennþá fleiri næst og næst og næst og svo veltur það bara á hversu vitlaus ríkisstjórnin er, að vera að eyða pening í þetta helvítis flopp, hvenær þessi kjánaskapur verður afturkallaður...og þá verður stanslaus gleði. Þetta er svo sáraeinfalt!
Já, þetta fór svolítið út um þúfur. Hér kemur 300 færslan sem átti að birtast á laugardaginn en gat það ekki sökum tæknilegra örðugleika. Njótið.
Vitiði hvað!
Þetta verður þá ekkert leiðinlegur dagur eftir allt saman :D Ég var nefnilega að skoða fyrirhugað uppeldisfræðiverkefni betur og kemur ekki bara í ljós að í því á ég að velja mér eitthvað barnaefni til að horfa á og síðan á ég að hripa niður 3-4 bls. um uppeldislegt gildi barnaefnisins, t.d. út frá kynhlutverki, ofbeldi eða bara hverju sem er! Ég var nú ekki lengi að ákveða að ég ætla að planta mér í sófann með nammi í annarri og skrifblokk í hinni og horfa á hina stórkostlegu mynd Finding Nemo (meira að segja Collector's edition) sem er uppáhaldsmyndin mín =) Ég íhugaði reyndar að fara út á leigu og taka Babar þáttinn þar sem mamma hans Babars deyr en sá þáttur hafði mikil áhrif á mig sem barn, enda var fílakonungurinn Babar nánast átrúnaðargoðið mitt og ef mamma hans gat dáið þá gat mamma mín sko vel dáið....þarna átti sér stað átakanleg opinberun við fjögurra eða fimm ára aldurinn minnir mig.
Svo flaug mér í hug teiknimyndin um pönduna (Hildur, við eigum allataf eftir að horfa á hana!) sem var rekin úr ættbálknum sínum af því að hún gat ekki klifrað upp fossinn. Mamma hennar deyr líka í myndinni að mig minnir. Litla pandan markaði mjög djúp spor í barnæsku mína, samúð mín fyrir pöndunni var alveg óendanleg.
Nemo varð þó fyrir valinu að lokum þar sem ég var hrædd um að kannski yrði verkefnið of tilfinningaþrungið ef ég tæki eitthvað svona beint upp úr reynsluheimi mínum sem barn.
Hvað er annars málið með að láta alltaf foreldra aðalpersónanna deyja á dramatískan hátt í barnateiknimyndum? Babar, Litla pandan, Lion King, Bambi....svona mætti lengi áfram telja og svo má ekki gleyma að mamma hans Nemo sjálfs er étin af hákarli í byrjun myndarinnar. Hann er nú reyndar ennþá hrogn þegar það gerist, en samt sem áður, átakanlegt.
Þetta væri nú alveg kjörið uppeldisfræðiverkefni út af fyrir sig en í bili ætla ég að láta mér nægja Nemó litla enda er þar af nógu að taka. Nemó elst upp hjá einstæðum föður sem er náttúrulega óvenjulegt (kannski ekki meðal trúðfiska þó, maður veit ekki). Myndin kemur einnig mikið inn á fordóma. Í leitinni að syni sínum kynnist Marlin heiminum og lærir að dæma ekki fiska út frá kvillum eins og minnisleysi heldur innri fegurð......jájá þetta eru svona mínar fyrstu pælingar en ég ætla að hefjast handa og drífa mig út í sjoppu að kaupa nammi.
Svo þegar þetta er allt búið mun ég vera svo innblásin af fegurð og sakleysi æskunnar að ég mun klára Nelson Mandela ritgerðina eins og hendi væri veifað. Er það ekki?
