Ég get ekki sofnað. Ég er að spá í að vaka bara það sem eftir er af nóttinni og búa til skissubækur. Kisinn minn getur heldur ekki sofnað. Hann má vera með.
Ég ákvað í gærkvöldi að klippa hárið mitt stutt. Oftast þegar ég ákveð að gera eitthvað þá verð ég að gera það helst um leið og ákvörðunin er tekin. Þess vegna fór ég í klippingu í dag. Og klippti hárið stutt. Og það er stutt. Mjög stutt. Þegar maður tekur skyndiákvarðanir og framkvæmir þær um leið á maður mikið á hættu að þjást af bakþönkum og eftirsjá eftirá. Það kemur reyndar sjaldan fyrir mig af því ég bæli allar slíkar hugsanir og sannfæri sjálfa mig af miklum krafti um að ákvörðun mín hafi verið rétt, eiginlega sama hverjar afleiðingarnar eru. Það er kannski þess vegna sem ég get ekki sofnað, ég er svo mikið að bæla eftirsjána eftir hárinu mínu. Samt sé ég eiginlega ekki eftir því...það vex nefnilega aftur. Mér finnst líka svo gaman að taka skyndiákvarðanir. Svo finnst mér klippingin mín fín. Svolítið gamaldags og....stutt. En fín.