Hér sit ég klukkan rúmlega tíu á laugardagsmorgni við tölvuna, vakandi. Ekki sofandi eins og ég hafði fastlega búist við að ég myndi verða því ég ætlaði að sofa til allavega tólf. En nei. Ég var vakin klukkan tíu við símhringingu. Það var kona frá Fréttablaðinu, mínum ágæta vinnuveitanda, að segja mér að það hefði hringt kona sem væri ekki ánægð með útburðinn minn. Hú byggi á Brekkugötu og hefði ekki fengið dagblaðið sitt í dag. Ég sagði: ,,Nú, hvar er Brekkugata?" Því ég hafði bara ekki hugmynd um hvar sú gata er og hafði þar af leiðandi ekki hugmynd um að ég ætti að bera út þar. Mér tókst að koma henni í skilning um það, þó eftir nokkurt þref, og kvaddi. Og það var ekki fyrr en þá sem ég kveikti á perunni, því ég var nú nývöknuð. Ég ber ekki einusinni út um helgar! Bara á virkum dögum.
Þá er helgin bara á enda runnin. Hún var ágæt þó að ég náði ekki að gera helminginn af því sem ég ætlaði mér.
Það var rosa mikið að gera. Helsta afrekið var tvímælalaust útvarpsleikritið sem ég gerði ásamt nokkrum bekkjarsystrum sem íslenskuverkefni. Við unnum að því allan laugardaginn og var útkoman eftir því. Sem sagt bara nokkuð góð.
Ég verð nú bara að segja hvað mér finnst leiðinlegt að sumt fólk hitti ég bara næstum aldrei þó að það búi rétt hjá mér og sé í skóla í innan við kílómeters fjarlægð frá mínum skóla. Verð að kippa því í liðinn og fara að stunda óvæntar heimsóknir til fólks. Því ég er ekkert mikið fyrir að tala í símann.
Ég hef ekkert meira að segja.
Lag helgarinnar:
Minning - Hilmar Örn Hilmarsson og Sigur Rós úr myndinni Englum Alheimsins
