Mig dreymdi draum í nótt sem svipaði mjög til annars draums sem mig dreymdi fyrir nokkru síðan. Í nótt var ég semsagt í París í annað skipti (ég er líka mjög oft í New York þegar ég er sofandi). Þetta var samt ekki mjög líkt þeirri París sem ég fór til þegar ég heimsótti Magneu fyrir ári síðan. Það var samt fullt af gömlum húsum og merkilegum kirkjum með hvolfþökum. Ég og Rikke og Egill og Hrafn vorum að hjóla á hraða vindsins til að komast á eitt torg. Það var sama torg og við vorum stödd á í hinum Parísardraumnum mínum. Nóttina áður í þeim draumi fórum við á villt djamm á djammgötu í París og sáum m.a. Christinu Aguilera ásamt kærustu sinni. Daginn eftir fórum við á torgið en þar var eitt tívolítæki. Það var langur stigi (svona reipstigi eins og er í trjáhúsum) sem sveif um í lausu lofti og fór alltaf hærra og hærra. Við ákváðum að fara í tækið, það var ekkert sem hélt manni í stiganum, maður varð bara að sitja og halda sér rosalega fast. Það var geðveikt gaman og þegar við komum loksins niður aftur fengu allir skot. Fullorðnir fengu stór skotglös en börnin pínulítil skotglös. Næst þegar tívolítækið fór af stað varð óhapp og ein kona í bláum kjól datt úr tækinu á meðan það var lengst, lengst uppi á himni. Svo langt að maður sá bara strik. Hún dó en svo breyttist hún í stelpu sem var lifandi en svo dó hún aftur. Svo heppilega vildi til að það var kirkja á torginu og þangað fóru allir til að syrgja.
Í nótt gerðist ekkert svona dramatískt í París, við vorum bara að hjóla og hanga á torginu.
Jæja, í kvöld eru tónleikar á Dillon með ofurhljómsveitinni Nóru. Við munum bjóða upp á jarðafjör og sifjasprell svo vinsamlegast mætið.