Ja eg skal sko segja ykkur thad ad netkaffihus eru ekki a hverju strai i Moskvuborg og ekki eru strain morg heldur. En eg fann eitt. Leitin ad thvi hefur stadid yfir i allan dag i flipp flopps, 32 stiga hita og sol. Margt forvitnilegt bar fyrir augu min medan a leitinni stod. Thar a medal torg nokkurt kennt vid raudan og hinar og thessar kirkjur og russneskar stjornarbygingar, otal margir loggukallar og hermenn og loggubilar sem og thusundir og aftur thusundir Russa. Af thessum thusundum talar svona fimmtugasti hver ensku myndi eg giska a. Thad reynir svolitid a ad enginn skilji mann. En thad er samt eitthvad svo gaman ad profa thad. Ad vera heimskur utlendingur og vera hlegid ad. T.d. thegar vid tokum naeturlestina okkar hingad fra Sankti Petursborg. Vid vorum komin vel timanlega og plontudum okkur einhversstadar i lestinni, thottumst hafa rynt naegilega vel i lestarmidann sem var a russnesku og toldum okkur hafa fundid retta sporid, spor nr. 5. Svona 7 minutum fyrir brottfor rann upp fyrir okkur ljos, thetta var spor nr. 5 en bara ekki retta spor nr. 5. Vid rafudum um i reidileysi i svona 2 minutur, reyndum i svona 2 minutur ad finna einhvern alitlegan til ad bidja um hjalp, fundum gamlan oryggisvord sem ryndi i midann okkar i svona minutu og benti okkur sidan hvert vid attum ad hlaupa. Tha var spor 5л (eki 5п sjaidi til) spolkorn fyrir aftan sporid sem vid voru a. Vid vorum i vagni 3 og ad sjalfsogdu sneri lestin ofugt svo vid thurftum ad hlaupa med toskurnar fra vagni 16 i vagn 3, maettum rennsveitt i hann thar sem voru svona 30 Russar ad hafa sig til fyrir hattinn. Indaell gamall madur og gomul kona hjalpudu okkur ad finna saetin okkar og breyta theim i rum. Svo kom lestarfreyjan og sagdi allskonar dot a russnesku vid mig. Eg horfdi a hana med "Eg ekki skilja hvad thu segja" svipnum minum og spurdi: Uuu...do you speak English? NJET! var svarid og hun strunsadi burtu. Svo var hun vist bara ad spyrja mig hvort eg vildi kaffi eda te. Mig langadi i hvorugt svo thad var allt i lagi. Eg vildi bara fara ad lulla. Ad sofa i lest er nefnilega thad thaegilegasta sem eg hef gert um aevi mina. Thad er held eg mjog svipud tilfinning og ad vera i barnavagni, en thess hef eg avallt saknad. Eg svaf thvi vaert vid lestarhljodin og ruggid og vaknadi um 6 leytid thegar solin var ad koma upp. Tha kikti eg utum gluggann og sa eitthvad af uthverfum Mosvku, fullt af risastorum kossum med reglulegur gotum a sem folk byr vist i og morgunthoku yfir ollu. Thad var svolitid fallegt.
Jaeja timinn er ad verda buin og eg a eftir ad redda allskonar! Sjaumst seinna!
