Nohh...miðvikudagur bara að kveldi kominn. Svo kemur fimmtudagur og svo enginn annar en föstudagur!
Í dag endurnýjaði ég kynni mín við barnið í mér sem þó er aldrei langt undan. Ég fór í einakrónu og krókódíll krókódíll og svo hlustaði ég á heitasta slúðrið úr fjórða bekk í Rimaskóla og blandaði mér í mjög vitsmunalegar samræður um það. Svo gerði ég fasta fléttu í barbí-bratzdúkku.
Það er mjög fyndið en jafnframt pínulítið afbrigðilegt að hlusta á níu ára pæjur syngja Silvíu lagið allt í gegn með öllu tilheyrandi...
Eftir þetta hélt ég heim á leið en svo skundaði ég á fund ömmu og afa og hitti þar tvær aðeins yngri pæjur sem heita Hrafnhildur Sif og Sara Lilja og eru bestar í öllum heiminum. Þetta blogg er því tileinkað þeim.
Ég ætla að varpa fram einni spurningu í lokin til ykkar lesendur góðir: Nú er toppurinn minn farinn að vaxa fram úr hófi og bráðum mun ég ekki sjá neitt. Á ég að klippa hann eins og hann var eða láta hann vaxa?
Ég fékk allt í einu gífurlega löngun til að blogga...kannski af því að vikulega mánudagsgatsfærslan mín fellur niður sökum vetrarfrís í skólanum. Það getur reyndar alveg verið að ég bloggi á morgun en það verður þá ekki mánudagsgatfærsla heldur bara mánudagsfærsla.
Jæja, ég hef ekkert meira að segja. Fyrirgefiði ef ég var að vekja hjá ykkur vonir um skemmtilega færslu. Hún kemur ef til vill á morgun, hver veit?
