Jahá, það eru bara 22 dagar til jóla! Það var hún Grýla sem gerði mér þetta ljóst í gærmorgun þegar ég fletti í gegnum morgunblaðið. Eða þegar ég vaknaði kl. hálf tvö. Aaaaaahhhh...
Viðhorf mitt til jólaundirbúinngs og -tilhlökkunar í nóvember og desember hefur tekið stórfelldum breytingum núna allra síðustu ár. Ég var ein af þeim sem bölvaði öllum jólaskreytingum sem litu dagsins ljós fyrir þann 1. desembermánaðar og barðist ötullega við að heyra ekki eitt einasta jólalag fyrr en í fyrsta lagi kringum 13. desember. Ég skildi ekki fólk sem bakaði jólasmákökur í lok nóvember því líftími slíkra afurða á mínu heimili er yfirleitt hálfur sólarhringur frá því þær koma úr ofninum. Ég byrjaði ekki að hugsa um jólagjafir fyrr en á hádegi 22. desember því þá hafði ég Þorláksmessu til vara. Í ár er allt annað uppi á teningnum. Ég hugsa að það sé vegna þess að ég er farin að gera mér grein fyrir hversu mikið hraðar tíminn líður eftir því sem maður eldist. Tíminn sem líður verður nefnilega alltaf minni og minni hluti af þeim tíma sem maður hefur þegar verið á lífi...ef þið skiljið hvað ég meina. Þess vegna er mánuður alls ekki og engan veginn langur tími fyrir mér nú þegar ég er orðin 20 ára, miðað við börnin á leikskólanum mínum t.d. Mánuður fyrir þeim er kannski eins og 2 ár fyrir mér. Í ár hef ég því ákveðið desember verði ekki tími jólabælingar og jólahamla heldur þvert á móti mun ég leyfa samfélaginu að dæla óhindrað í mig jólamaníu nútímans. Svo vinn ég auðvitað á leikskóla svo ég er beinlínis skyldug til að dreifa jólagleði í kringum mig.
Í gær fór ég í heimsókn til ömmu og afa. Þar sat ég í góðu yfirlæti og úðaði í mig fylltum konfektmolum og öðrum skyldum matartegundum. Og ammi sagði mér að hún væri svo fegin að ég væri aftur byrjuð að blogga. Það gladdi mig.
Veikindi og gríðarlegar annir hafa sett mark sitt á kaffihúsahangs síðustu viku en það stedur til bóta!
