Ég þori ekki að fara að sofa af ótta við að verða aftur andvaka til þrjú eins og fyrir stærðfræðiprófið. Það var ekki gott. Ég gat samt alveg reiknað eitthvað að ráði, ég vona bara að það sé ekki allt morandi í svefnleysisklaufavillum.
Musetónleikar ekki á morgun, ekki hinn heldur hinn.
Á maður að nenna eða tíma á einhver jólaböll? Stuðmenn verða á MR ballinu sem er á Nasa svo ég tel mjög ólíklegt að maður nái miða á það. Það eru bara 250 miðar á Kvennóballið sem er haldið með MS........tissss.
Ég hugsa að ég finni bara einhverja aðra leið til að skemmta mér, ég er nú svo góð í því.
Fyrsta jólaprófið mitt í menntaskóla er á morgun og það er stærðfræði. Og ég er ekki einu sinni ofurlítið stressuð. Er það gott? Og hér sit ég og blogga klukkan hálf tólf þegar ég ætti í raun að vera að ganga til náðar svo að ég verði vel upplögð og geti reiknað almennilega á morgun. Og það er í raun alls ekkert því til fyrirstöðu að ég fari bara að sofa núna, annað en það að ég þarf að tannbursta mig og því nenni ég bara engan veginn. Það er alveg merkilegt hvað tannburstun er leiðinlegt ferli.
En já, þar sem nú er komið að þessum merkilegu tímamótum í lífi mínu, fyrsta menntaskólajólaprófinu, ætla ég að líta aðeins yfir farinn veg. Eða það er að segja síðasta hálfa árið (sem hefur liðið gífurlega hratt).
Það var nú bara ágætt. Ég var reyndar ekkert alltaf jafn hress. Tók nokkrar niðursveiflur, en fór sem betur fer alltaf upp aftur. Það er nú gott. Ég held að þetta hafi bara verið aðlögunarferlið svo ég noti gáfuleg orð. Og núna finnst mér bara gaman í Kvennó. Ég vona að það haldist út skólaárið. Og svo kemur sumar!
Eftir áramót fer ég á ljósmyndanámskeið (ef ég get reddað pening og myndavél). Ég hlakka ótrúlega til. Og svo er ýmislegt annað í bígerð sem ég mun dunda mér við út veturinn. Og svo kemur sumar!
Ég ætla að varpa fram einni spurningu, svona í lokin. Hvort er skemmtilegra að lesa um málefnanlega hluti sem skipta máli en sem öllum er í raun og veru sama um eða hversdagslega og ómerkilega hluti sem eru samt merkilegir á sinn hátt?
Ég vildi að Íslendingar væru ekki svona friðsöm þjóð. Þá kannski væri hægt að koma í veg fyrir ýmislegt sem er gert hérna fyrir tilstilli stjórnmálamanna sem halda að þeir geti gert hvað sem þá langar til bara af því þeir eru stjórnmálamenn. Þeir hafa margir hverjir tilhneigingu til að gleyma því að þeir eru að stjórna fyrir þjóðina en ekki stjórna þjóðinni. Já, ef bara að það yrðu regluleg mótmæli einhverntímann.
Mér finnst til dæmis mjög sorglegt að Íslendingar hafi bara gefist upp á því að berjast gegn Kárahnjúkavirkjun. Ég hef verið að hugsa um þetta núna undanfarið, bæði út af þessari grein í The Guardian og að um þessar mundir erum við að læra um virðingu mannsins gagnvart umhverfinu í jarðfræði. Það voru svo margir á móti þessum framkvæmdum, en afhverju gerðu svona fáir eitthvað í því? Og svo sitja allir á rassinum og ræða þetta á milli sín með hneykslunartón yfir kaffibollanum en dettur ekki til hugar að mæta á einn einasta mótmælafund.
Reyndar fannst mér margt í þessari grein asnalegt. Eins og t.d. þetta hér: "Meðan flestöll þróuðu löndin keppast við að brjóta niður stíflugarða og flytja þungaiðnað sinn til þróunarlanda........"
Hvað á hún við með að "flytja þungaiðnað sinn til þróunarlanda"? Er eitthvað betra að eyðileggja land þar heldur en annars staðar? Eða er hún að meina að þungaiðnaður sé eitthvað sem þróunarlönd þurfa á að halda núna til að þróast? Ég skil þetta ekki alveg. Og svo var eitthvað væl um hvalveiðarnar. En allavega vakti þessi grein mig til umhugsunar þó ég sé ekkert endilega sammála öllu sem stendur í henni.
Og svo eru víst allir komnir með leið á þessari umræðu með Kárahnjúka, þetta er búið og gert og blablablablabla. Bara best að halda áfram og hætta að pæla í þessu. En ég bara get það ekki. Og heldur ekki þetta með Íraksstríðið. Ég bara get ekki hætt að hugsa um að ríkisstjórnin hafi lýst yfir stuðningi við Bandaríkjamenn þrátt fyrir að yfir 70 prósent þjóðarinnar væri á móti því. Er öllum bara sama?
Bara smá svona pælingar áður en jólaprófin og sjálf jólin hella sér yfir mannskapinn.
Já, hið nýja DV er svo sannarlega að standa sig. Ég hef reyndar ekki nema gluggað í svona þrjú blöð en hef alltaf fundið eitthvað sem vekur ómælda athygli mína. Um daginn las ég grein þar sem verið var að rifja upp hvernig Davíð Oddsson og co. byggðu ráðhúsið sitt árið 1992. Hugmyndin mætti mikilli andspyrnu og í rauninni vildi enginn þetta blessaða ráðhús en Davíð vildi það og það skyldi hann sko fá. Það varð úr að ráðhúsið var byggt, að hluta til úr viði sem er á bannlista því hann er í útrýmingarhættu í regnskógunum, en hverjum er ekki sama um regnskógana þegar vilji Davíðs Oddssonar annars vegar?
Svo núna rétt áðan var pabbi að sýna mér blaðsíðu í DV þar sem sagt er frá grein sem birtist í netútgáfu The Guardian. Það er best að ég linki bara á hana hér.
Hvað finnst ykkur um þetta?
Ég mun skrifa meira um þetta seinna. Er að deyja úr hausverk, verð að leggja mig.....æææ.....
